“Kapalı Gişe Yalnızlık” kitabının deneme türünde yazıldığını görmekteyiz. Kitabın içeriğini aşk üzerine olan ve aşka dair şiir gibi söylemler oluşturmaktadır. Terk edilmenin verdiği acı hissedilmektedir.

Yazar aşkta terk edilen kişinin hep kendisi olduğunu ve sürekli yaralarını sarmaya çalıştığını söylüyor. Giden kişinin de aslında kolay kolay gidemediğini, gitse de hep bir şeylerin  örneğin radyoda çalan şarkının, yolda yürüyen bir çiftin hep geçmişi hatırlatabileceğini ve anıların unutmayı zorlaştıracağını ifade ediyor.

Yazar, “Ben herkesten iyi severim, kimse benden daha çok, benden daha güzel sevemez.” düşüncesini kitap boyunca anlatıyor. Hayatla barışık olmasını sevgiliye bağlıyor. Bunun için şu satırlara göz atalım:

“Tek bildiğim bir şey var, seni seviyorum. İçimde geçmesini istemediğim bir yara gibisin. İyi edecekler diye göstermekten korktuğum, geçmesin diye kendimden koruduğum bir yara.” Anla işte: “Hayata küserim demiyorum. Ama hayatla tekrar aramı düzeltecek birisi varsa, o sensin biliyorum.“

| Devamını Oku... | Yorum Yap! | Bu Yazıyı Paylaşın! |

1965 doğumlu Maya Duran, 14 yaşında Kerem adlı bir erkek çocuğa sahip olan dul bir bayandır. Uzun süredir İstanbul Üniversitesi’nin Halkla İlişkiler bölümünde çalışmaktadır. Üniversite’ye konuşma yapmak için gelen Maximilian Wagner’i karşılayıp ağırlama görevi de Maya’ya aittir. Hukuk profesörü Wagner, Alman asıllıdır; fakat uzun süredir Amerika’da yaşamaktadır.

Maya profesörü havaalanında karşılayarak alır ve profesörü kalmak istediği Pera Palas Hotel‘ine yerleştirir. Üniversitede konferans veren profesör, birkaç gün daha İstanbul’da kalır. Maya, profesörün 59 yıl önce de İstanbul’a gelerek iki yıl yaşadığını öğrenir. Profesör, Maya ve üniversite aracının şoförü Süleyman sabah erkenden profesörün isteği üzerine Şile’ye doğru yola çıkar.

Maya ve Süleyman, çok soğuk bir günde Şile’ye niçin gittiklerini düşünüp durmaktadır. Şile’ye vardıkları zaman profesör kemanını da alarak sahilin kenarına gider ve sanki bir parçayı hatırlamak ister gibi çalmaya başlar. Bu şekilde uzunca bir zaman geçer ve Maya, Wagner’in yanına gider; ama Wagner mosmor olmuş, buz gibidir. Zorla arabaya bindirir. Bu defa da araba çalışmaz. Bunun üzerine Maya ve Süleyman, profesörü sahildeki çalışmayan motele götürür. deyimler

| Devamını Oku... | Yorum Yap! | Bu Yazıyı Paylaşın! |

Sinan Akyüz’ün “Piruze” adlı romanının devamı olan “Piruze ve Oğulları” adlı romana, “Piruze“nin kısa bir özetinin yapılarak başlandığını görmekteyiz. Piruze’yi okuyanların tekrar hatırlamaları, okumayanların ise kitap hakkında fikir edinebilmeleri için Piruze’yi kısaca özetleyelim.

Piruze genç ve güzel bir İstanbul kızıdır. Ülke ülke dolaştığı diplomat babasının ardından Doğu’nun ışıklı şehri Şam’a gelir, anlatacağı hikâyeyi yaşamak bir yana, hayal bile edemez. Piruze’nin babası Abdullah Bey’in tayini Londra’dan sonra Suriye’nin başkenti Şam’a çıkar. O da ailesiyle birlikte Şam‘a gider. O yıllarda liseyi yeni bitiren Piruze’nin tek hayali vardır: Londra’ya gidip üniversiteyi orada okumak. Fakat Abdyllah Bey, biricik kızını gözünün önünden ayırmak istemez.

Batı kültürüyle büyüyen Piruze, Doğu kültürüne uyum sağlayamaz. Her gün babasıyla tartışır. Ama Piruze bakar ki çaresi yok, kardeşi Mesut’un gittiği İngiliz Okulu’nda yardımcı İngilizce öğretmeni olarak işe başlar. Burada ev sahiplerinin kızı Rima’yla tanışır. O da Şamlı zengin bir ailenin kızıdır. Rima sayesinde Piruze Şam’a ve Şam’daki yaşama alışmaya başlar.

| Devamını Oku... | Yorum Yap! | Bu Yazıyı Paylaşın! |

Yazar hepimizi fena kandırdıklarını, aslında aşk diye anlatılanların, haalleri kurdurulanların gerçek aşk olmadığını söyülyor. Çocukluğumuzdan beri kendimizden başka her şeyi sevmemiz gerektiğinin telkin edildiğini; ama kendimizi sevmemizin üzerinde durulmadığını, kenini sevmeyen insanın hiçbir şeyi sevemeyeceğini hatta her suçu işleyebileceğini kitabın içeriğinde sunuyor.

Sevilmek ve sevmek için kendimiz gibi değil de bir başkası gibi davranmak zorunda kalıyoruz. Herkese akıl veriyoruz; ama bir kendimize söz anlatamıyoruz. Çünkü öğretmek öğrenmekten kolaydır, her seçim bir vazgeçiştir. Kendimizi sevmeye, kendimizi ve geçmişimizi kabul ederek başlayabiliriz. Kendimizi sevmenin bir başka koşulu da başkalarıyla kendimizi kıyaslamayı bırakmaktan geçer. Oysa biz napıyoruz, kendimizi sevmenin ön koşulu olarak başkalarının bizi sevmesini, onların beklediği davranışları gösteren böylelikle onların takdir ve sevgisini kazanmak için yaşayan bireyler hâline geliyoruz.

Yalnız kalmaktan korkuyoruz. Kendimizle ilgili düşünmek istemiyoruz. Bir derneğe, arkadaş grubuna, cemaate, sendikaya, partiye vb. üye oluyoruz. Çünkü kabul edilmek yaşamak demek, kabul edilmek sevilmek, değerli olmak demek. Gerçek aşkı, dış görünüşte arıyoruz. Karşımızdaki insanı yüreğinde taşıdıkları için sevemiyoruz. İşte bu yüzden de yaşlılık korkunç geliyor. Çünkü yaşlanmak demek, saçlarımızın beyazlaşması, yüzümüzün kırışması, bedenimizin yaşlanması demek.

| Devamını Oku... | Yorum Yap! | Bu Yazıyı Paylaşın! |